Sahadan gönüllülüğe

Miguel Lloyd ve Junior Fajardo, Santiago de los Caballeros'ta gönüllü olarak çalışmak için sahadaki görevlerini bir kenara bıraktılar

Her ikisi de bu Dünya Kupası'nın gelecek nesilleri futbol oynamaya teşvik edeceğinden umutlu

Fajardo: "Futbolu her zaman sevdim. Bu benim hayatım, benim tutkum."

Dominik Cumhuriyeti'nde futbol birdenbire moda haline geldi. Genellikle beyzbolun hüküm sürdüğü bir ülkede, tanınmış bir kaleci olan Lloyd ve mesleği hakemlik olan Fajardo, FIFA U-17 Kadınlar Dünya Kupası Dominik Cumhuriyeti 2024™'ü kendi topraklarında izlemenin keyfini çıkarmakla kalmıyor, aynı zamanda gönüllü olarak oyuna olan sevgilerini de onurlandırıyorlar.
Miguel Lloyd, Karayip ülkesinde tanınmış bir kaleci. Cibao FC ve milli takımın kalecisi uzun boylu, otoriter ve detaylara çok önem veren biri. Sahada işi basit: temiz çarşaf tutmak, oyunu okumak ve rakipten bir adım önde olmak.
Ancak Miguel bu kez gönüllü olarak biraz daha farklı bir şey yapmaya karar verdi. Oyuna farklı bir bakış açısı kazandırmak için Dünya Kupası'nın perde arkasına katkıda bulunuyor. "En çok dikkatimi çeken şey kendi ülkemde bir Dünya Kupası deneyimi yaşama fırsatı oldu. Bu beni çok gururlandırıyor."

Miguel gönüllü olmak istediğine karar verdiğinde, rolünün sahada, kale direkleri arasında ve on bir rakiple karşı karşıya olmaktan çok daha az çekici olacağını biliyordu. "Bir oyuncu olarak her zaman oyunun kendisine odaklanıyorsunuz, ancak perde arkasında görmediğiniz çok şey oluyor" diyor. Bu Dünya Kupası'nda Miguel, oyunun temelini oluşturan bir şeyden sorumlu: teknoloji ve yenilik.

Görevi, oyunun büyüsünü mümkün kılan her şeyin sorunsuz çalışmasını sağlamak: kameralar, hakem kulaklıkları, takımların yedek kulübeleri ile saha arasındaki sinyal.

"Sabah saat on bir gibi erken gelirim ve her şeyin olması gerektiği gibi çalıştığından emin olurum," diye açıklıyor. Burada adrenalin yok, taraftar yok, bir kurtarış yaptığında genellikle olduğu gibi stadyumda yankılanan tezahüratlar yok. Ancak çok fazla adanmışlık ve derin bir öğrenme arzusu var. "En çok keyif aldığım şey bir futbol maçını organize etmek için gereken her şeyi öğrenmek ve yeni insanlarla tanışmak. Farklı ülkelerden bana son derece saygılı davranan pek çok insan var ve ben de onlara saygılı davranmayı ve öğrenmeye devam etmeyi seviyorum.

Bir rehabilitasyon biçimi olarak gönüllülük

Bir de Junior Fajardo var. Hakem ve küçük bir araba döşeme dükkanının sahibi. Sadece bir ay önce felç geçirdi. Şimdi her şeye rağmen Santiago de los Caballeros'ta gönüllü olarak çalışıyor.

"O gün sabah 09:00'da uyandım ve karıma veda ettim. Sevgilim, ben işe gidiyorum," diyor ve o günü hatırlatan tüm duygu kasırgasını değerlendirmek için duraklıyor. "Sonra, gece saat on sularında, ne olduğuna dair en ufak bir fikrim olmadan hastanede uyandım."

Junior'ın o güne dair hafızası hala biraz bulanık, bu yüzden bize karısının ona ne olduğunu anlattığını söylüyor. "Bana ona veda ettikten sonra epilepsi nöbeti geçirdiğimi söyledi. 911'i aramış, sağlık görevlileri gelmiş ve beni hastaneye götürmüşler."

Bir ay sonra ve dinlenmesini gerektiren bir teşhisle Junior gönüllü olmaya karar verdi. Ailesi bu karar karşısında pek heyecanlanmadı. Ama o ısrar etti, doktoruyla konuştu ve ona bu görevin yorucu olmayacağını açıkladı. "Ona gönüllü olarak ne yapacağımı söyledim ve bana bunun iyi olacağını, herhangi bir sorun olmayacağını ve hatta beynim için iyi bir terapi olacağını söyledi."

"Futbolu her zaman sevdim. Bu benim hayatım, tutkum, sevdiğim şey," diyor Junior ve oyuna ömür boyu bağlılığını açıklıyor. "Futbol bana o kadar çok şey verdi ki, bu Dünya Kupası'nda gönüllü olarak bir şeyler vermeye karar verdim."

Miguel için bu etkinlikte geçirdiği her dakikanın çok daha büyük bir şeye katkıda bulunduğunu bilmek büyük bir gurur kaynağı. "Çok eğleniyorum, Dünya Kupasının kendi topraklarımızda olması çok özel bir şey, her ne kadar bazı insanlar bunun sadece bir U-17 Kadınlar Dünya Kupası olduğunu söyleyerek önemini küçümsemeye çalışsa da, benim için diğer Dünya Kupaları kadar önemli."

Gelecek için umutlar ve hayaller

Her iki adam da bu turnuvada gönüllü olmanın sadece zamanlarını ayırabilecekleri bir yer değil, aynı zamanda bir etki yaratabilecekleri bir fırsat olduğunu keşfettiler.

"Bu Dünya Kupası'nın çok büyük bir etkisi olacak. Daha fazla kızın bu spora ilgi duymasını sağlayacak ve Dominik Cumhuriyeti'nde daha fazla insanın bu sporu izlemeye ilgi duymasını sağlayacak," diyor Miguel, kendi hayallerinin gerçekleştiğini görmüş birinin umuduyla geleceğe bakarak.

Junior için bu deneyim aynı zamanda yaşadığı sağlık sorunlarından sonra yeniden ayağa kalkmasına yardımcı oluyor, çünkü vücudu bazen onu yarı yolda bıraksa da ruh hali hala tamamen sağlam. "İşlerin akreditasyon tarafında çalışmaya başladım ve turnuva devam ettikçe ve o departmandaki işler azalmaya başladıkça, o zamandan beri herhangi bir günde bana en çok nerede ihtiyaç duyulursa oraya atandım" diyor yüzünde bir gülümsemeyle.

Miguel ve Junior, her ikisinin de yeni bir bakış açısıyla oynadıkları sahada, oyunu onurlandırmanın bir yolunu buldular. Bunu sessiz bir adanmışlıkla, bir kalecinin kaleler arasında gösterdiği ya da bir hakemin düdüğünü çaldığında gösterdiği tutkuyla yapıyorlar. Bunu yapıyorlar çünkü günün sonunda futbol onlar için bir oyundan çok daha fazlası, hayat hikayelerinin bir parçası.